Genetiğiyle Oynanmış Sol

[reptile89]

Bir kural var.
Toplum mühendisliği sökmüyor. Toplumsal yapıların önceden tanımlanmış bir şekilde yapılandırılması mümkün olmuyor. “Bilgisayar destekli tasarım” yazılımlarıyla bina tasarlar gibi toplumsal yapılar tasarlanıp “imal” edilemiyor.

Bir başka kural daha var.

Toplumsal yapılar, içinde yer aldıkları bütünden de soyutlanamıyorlar. Yani tasarlamak namümkün fakat manüple etmek serbest. Deliği bulursanız oradan çomağınızı sokup bildiğiniz gibi oynayabiliyorsunuz, kurcalayıp değiştirebiliyorsunuz.

Ve bir gerçek var.

Her ikisi de deneniyor, her ikisi de yapılıyor.

Ve bir gerçek daha var, bunları birbirinden ayırmak da her zaman o kadar mümkün olmuyor.

Bu topraklarda, solun “tasarlanıp” kalite kontrol belgeli olarak ortaya salındığı, salınmaya çalışıldığı oldu. Son 20 yılda üretilmiş “sol parti” projelerine bir bakın. Sadece solda değil tabii, siyasetin merkezinde ve sağında da tasarlanmış girişimlerin haddi hesabı yok.

Tutuyor mu?

Tutmuyor ama bunu söylerken çok acele etmeyelim.

Zira burada da oldukça dinamik, “nasıl diyoğlağ” diyalektik bir süreç işliyor ve tasarım sonuç vermezken, manüplasyonun kapısı açılıyor. Tasarlayıp hayata geçiremeyenler, “yenisi olsun böyle olsun” diyerek uygulayamayanlar, “o zaman eldekini yönlendirelim, kurcalayıp şekillendirelim” diyorlar.

Taraf gazetesinde son yaşananlar bunun bir örneği.

Hiç utanmadılar, “yeni patronlarının da hemfikir olduğu üzere sol bir gazete” olarak “sıkı sosyalistleri de bünyelerine alıp” solu tartışmaya, solculuğu, sosyalizmi yeniden tanımlayacak bir sürecin müthiş platformu olmaya soyundular.

Hormonlu troçkist Roni, Haydar Kutlu mozolesi Nabi Yağcı ve emekli solcu Oya Baydar...

Çiftlik sahibi Ahmet Altan olunca damızlıklar da bunlar oluyor! (Aman bir erkek egemenlik olmasın derken bu sefer de türcülük illeti kendini gösterdi. Yok mu şöyle politik olarak doğru -politikıli korrekt- bir metafor.)

Oluru var mı?

Oluru yok! Oya Baydar'ın “Bana ne ya, hep sıkı sosyalist ben oluyorum. Hayır Ahmet olsun sıkı sosyalist ben liberali oynayacağım” haykırışları yönetimde nasıl yankılanmıştır acaba.

Yeni anlayışlı patron şöyle demiş olmalı: “Ya Ahmet! Sen bir şey anladın mı bu kadının dediklerinden. Sen ona dinazor mu demişsin de bu kadar kızıyor. Anlatamadın mı sen derdini. Konuşsaydınız ya yazıyı yazmadan önce.”

O da şöyle demiş olabilir: “Yahu bunlar çok kaprisli kişiler. Aydın, sanatçı camiası, bizi biliyorsunuz. Ben ne dedim o ne anladı. Şimdi bir de tüm bunlardan sonra nasıl 'sıkı bir sosyalizm tartışması' yapacağız bilmiyorum.”

“Neyse, siz işçi haberlerine falan yoğunlaşın”

“Evet en doğrusu bu.”

Taraf'ın bir hormonlu sol tarımı girişimi olarak başarı şansı yok.

Ama hiç sevinmeyin.

Çünkü başka bir konuda başarı şansı var. Solu manüple etmek. Şansı var ne demek, çok yol aldılar bu konuda. Solun “demokrasici” damarını öyle bir ellerinde tutuyorlar ki.

Solun oynanan genlerini dert ediniyorsak, asıl sorunun burada olduğunu görmemiz gerekiyor.

Nabi Yağcı'yı kim okuyor. Biz okuyoruz! Bir de boşu boşuna sinirlerimizi bozuyoruz.

Roni Margulies. Cürmü ne ki, yaktığı yer ne olsun.

Oya Baydar. Okurları bir süre sonra “biz yine kedi romanlarına takılalım bu ablanın” demiyorlar mı?

Taraf başka bir yerden vuruyor.

“Emek haberlerini” (birkaç akıllı solcu muhabirle oldukça ucuza mal oluyor aslında) oltasına takıyor, demokrasi zokasını yutturup, cunta karşıtlığı sahteciliği ile solun canına okuyor.

Mesela, Evrensel yazarlarına sorarsanız, liberal solla fena halde hesaplaşıyorlar.

Oysa liberalizm demokrasicilik açığından çomağını daldırmış, sosyalistlerimizi, emek hareketimizi fena halde kurcalıyor.

“Taraf'ın Marksizm tartışmaları” mı?

Her tavuk çiftliğinde bir tavuzkuşu olur. Çiftlik sahibinin “hobisi” olarak görmek lazım


MEHMET KUZULUGİL